یادداشت؛
عظمتی با زیبایی‌ها و هنری متعالی
راهپیمایی اربعین تنها یک مراسم دینی نیست؛ تجلی بی‌بدیل از زیبایی، وحدت، فداکاری و هنر متعالی انسانی است که در دل میلیون‌ها زائر و میزبان شکل می‌گیرد.
به گزارش گروه سیره امامین انقلاب خبرگزاری رسا، راهپیمایی اربعین تنها یک مراسم دینی نیست؛ تجلی بی‌بدیل از زیبایی، وحدت، فداکاری و هنر متعالی انسانی است که در دل میلیون‌ها زائر و میزبان شکل می‌گیرد. در همین راستا حجت الاسلام احمدی ، مسئول کمیته اربعین یادداشتی مرقوم داشته که تقدیم حضور می شود:
مراسمی است عظیم!
عظمتی به کثرت و انبوه جمیعت!
عظمتی از تنوع فرهنگ‌ها و قومیت‌ها، پیروان مذاهب و ادیان!
عظمتی در کرامت که در فرازین نقطه خود قرار دارد بلکه هیچ نقطه و خطی نتوان بر آن ترسیم کرد!
آن‌گاه بر این عظمتش فزون می‌گردد که بدانی خالقان این عظمت بی‌انتها، اکثر مردمانی تهیدست که حتی در تأمین‌معیشت خود در مضیقه اند!
عظمتی خیره کننده از حضور انبوهی از انسان‌های همه دل و هم افق که روح‌شان را متوجه انسانی عظیم و شریف‌تر از همه عظمت‌ها کرده‌اند.
عظمت مراسمی که جمال و زیبایی در متن وجود و چهره مراسم پخش و منتشر شده است. از این رو همه جلوه‌های آن زیباست!
از صدای قدم‌های خسته و روان، از صدای خوش‌‌آمدگویی مداوم میزبانان!
از صدای روضه‌ها و نوحه‌ها به الحان، الفاظ و آهنگ‌های مختلف و متنوع!
عظمتی از اذان‌‌های مکرر که طراوت آن
از همه اذان‌ها دل‌نشین‌تر است!
عظمتی از صفوف نماز جماعت که در جای جای طریق برپاست
و شکوه اقامه نماز زایری که در گوشه‌ای دست‌ها به قنوت گشوده است!
شکوهی از اصرارهای میزبانان بر نشستن سر سفرهای بی‌آلایش تا برداشتن لیوان آب و شربت و کاسه‌ای از غذاهای ساده محلی‌اش!
عظمتی از نغمه های دلکش قرآن در صبح‌گاهان!
از رفتن‌های آرام و مداوم جمیعت بی‌انقطاع!
عظمتی از لبخند کودکان که دستمال به دست منتظر ایستاده‌اند تا ورقی از جعبه کوچکش بردارید و شادمان‌‌تان سازند!
از مرد جوانی که سینی‌خرما بر سر گذاشته و روی خاک و آسفالت داغ زانو زده تا زایری برای برداشتن خرما خم نشود!
شکوهی از هزاران موکبی که بی‌سوال از نام و نشان و بدون مطالبه کارت و نشانی، زائران را به ورود و اسکان می‌خوانند!.
عظمتی‌از نوجوانان و جوانانی که برای سکونت در خانههایشان به تمنا ایستاده‌اند!
شکوهی از روهای گشاده مردان و زنان از حضور مهمانان و مهیا کردن سفره و جای خواب زایران در بهترین جای خانههایشان!
عظمتی از کودکان و نوجوانانی که سعی دارند کفش‌های خاک‌آلود زایری را تمیز و براقش سازند.
عظمتی از کاروان‌های تعزیه با قطاری از شتران و کودکان که حرکت نمادین اسرای آل حسین را به نمایش می‌گذارند.
شکوهی از زنان و مردان قد خمیده در راه که با صیر و حلمی وصف نشدنی روانه کربلا و عرض سلامی‌اند!
شکوهی از جوانان شاداب و میوقّر که کوله‌هایشان بوی نماز می‌دهد و لبان‌شان ترنم نام حسین دارد!
عظمت و شکوهی از میعاد واحد و از وحدت نگاه همه این جمعیت که رو به کربلا دارد و دل در عشق حسین بسته است!
همه و هر یک خالق عظمتی‌اند که خود انعکاس دهنده زیبایی‌ها و شکوهی از بزرگی‌هاست!
در این همه شگفتی‌ها، زیبایی با تمام ظرایفش بر محیط احاطه دارد واوج آن لحظه‌ای است که روح زائر و هر آدمی که در خلق این زیبایی‌ها شرکت دارد، با روح حسین‌بن‌علی علیهماالسلام پیوندی زند و جذب مغناطیس پرجاذبه سالار شهیدان شود در چنین حالی، زیبایی در حس او جای می‌گیرد و تحت کشش جاذبه‌اش قرار می‌گیرد.
این زیبایی به عنوان محرک نیرومند خود هنر است، هنری متعالی که خالق حس و منش زیبایی‌ها می‌شود و در این دریای مواج انسان‌هایی که قلب‌های‌شان تحت عنایت روح هئیت کامله انسان کامل که زمان و مکان همه در آن ایام در تسخیر اوست، قرار می‌گیرد.
این هنر متعالی و سلطه زیبایی ملکوتی است که رغم همه رنج‌ها و مشقت‌ها در این سفر شیرین و گوارا می‌شود.
حمید احمدی
ارسال نظرات